Is het een experiment met onze gezondheid of is het veilig….
Causaal verband aantonen
Je kunt bij de analyse van voeding zo diep gaan als je wil en er zijn complete opleidingen voor handen waarbij je een aantal jaren de schoolbanken in kunt gaan. Ik verdiep mezelf al zeker twintig jaar in voeding en ben er in deze zoektocht vooral achter gekomen dat je voeding vooral niet moeilijker moet maken dan nodig.
Op het gebied van de wetenschap over voeding heb ik vooral gemerkt hoe moeilijk het is een causaal verband aan te tonen. Daarom is er voortdurend voortschrijdend inzicht, omdat het ene na het andere onderzoek door de mand valt. Hierdoor zijn mensen in verwarring.
Onze gezondheid in gevaar?
In de natuur zouden we helemaal niet zo moeten hoeven nadenken over onze voeding, maar kunnen vertrouwen op ons instinct. Ons instinct is in deze tijd waarin voeding steeds verder van de natuur staat, vervangen door gezondheidsclaims en twijfelachtige keurmerken waar we vertwijfeld naar staren op verpakkingen. Zeker omdat de cijfers van overgewicht, ziekte, gebrek aan vitaliteit en kwalen een negatief scenario laten zien, is het consumentenvertrouwen naar een nulpunt gezakt. Juist op zo’n moment is een logisch verhaal en gezond verstand van cruciaal belang.
Hebben we een Voedingscentrum en wetenschap nodig in de natuur? Ik dacht het niet. In een dierentuin is de kans op gezondheid bij de dieren zo groot mogelijk als men zoveel mogelijk de natuurlijke situatie nabootst op alle vlakken, waaronder ook de voeding. Het is logisch om een doktersvis zeewier te geven en een leeuw vlees. Als we de doktersvis vlokvoer geven en de leeuw Whiskas, dan zijn we bezig met een experiment waarvan we de uitkomst op de lange termijn niet goed kennen.
Back to basic
Eigenlijk is een groot deel van de supermarkt een experiment met onze gezondheid. De leveranciers komen er echter nog steeds mee weg, omdat causale verbanden niet rechtstreeks zijn te herleiden naar de stoffen in de producten. Dit komt doordat het ontstaan van overgewicht, kwalen en ziektes altijd een optelsom van allerlei invloeden is. Uiteindelijk kan ieder experiment in de vorm van een e-nummer, procesmethode, en voedingsbronnen die van nature niet bij ons passen, de druppel zijn die de emmer doet overlopen. Dus voor mij is de conclusie heel simpel:
Als je een doodlopende straat inloopt, loop ik niet net zo lang door tot ik tegen de muur loop, maar dan keer ik om. Ditzelfde geldt voor voeding naar mijn mening. Back to basic en zo min mogelijk experimenten met onze gezondheid is voor mij de meest logische manier, en dit heeft zich bij mij in de praktijk en bij veel lezers van de hormoonfactorserie al lang bewezen. Is het een wonder? Nee, het is simpel en logisch.
Ir. Ralph Moorman
