Onlangs werd in een uitzending van Jinek aandacht besteed aan de gevaren van zelftesten en een onderwerp wat vervolgens werd uitgelicht was ‘de lekkende darm’ ofwel ‘verhoogde darmdoorlaatbaarheid’.
Radar lacherig over lekkende darm
Hier werd zeer lacherig over gedaan door het panel dat bestond uit Radar medewerkers Antoinette Hertzenberg en Fons Hendriks aangevuld door arts Irene van der Vorst voor de zogenaamde medische en wetenschappelijke back-up. ‘De lekkende darm’ (besproken vanaf 27.03 min in deze link) zou daarbij typisch iets zijn voor influencers en natuurgeneeskundigen om allerlei vage klachten aan toe te schrijven en vervolgens met een nep-diagnose te komen. Volgens de arts zou verhoogde darmdoorlaatbaarheid alleen voorkomen bij ziekte van Crohn en andere darmziekten en verder zou het een onzinnige en onbruikbare diagnose zijn. Zelf heb ik al vele jaren dit onderwerp gevolgd en bestudeerd en dan kan me alleen maar ontzettend verbazen over deze uitspraken. Waarom checken veel artsen en ‘wetenschapsjournalisten’ de huidige stand van zaken in de wetenschappelijke literatuur niet?
Genoeg onderzoek naar gedaan
Als je even de moeite neemt om zoektermen rondom verhoogde darmdoorlaatbaarheid in pubmed of medline in te voeren dan vind je een schat aan interessante onderzoeken op dit gebied en kom je er achter hoe relevant dit onderwerp is op dit moment, maar zeker ook in de toekomst. In een mooi overzichtsartikel van Schoultz en Keita uit 2020 staat het principe uitgewerkt van verhoogde darmdoorlaatbaarheid (para-cellulair en trans-cellulair) en de verschillende testmarkers beschreven die hier wat meer informatie over zouden kunnen verschaffen. Daarnaast zijn er associaties te vinden met allerlei klachten en ziekten die zich niet direct uiten op darmniveau (zoals darmziekten). Zo zijn de mogelijke links met obesitas, diabetes, Parkinson, autisme, depressie op zijn minst het verder onderzoeken waard, naast het serieus nemen van de ervaringen met wat vagere klachten uit de praktijkwereld zoals vermoeidheid, mentale problemen en allerlei soorten ontstekingen. Het klopt dat er allerlei therapeuten, coaches en influencers zijn die te ver voor de muziek uitlopen en veel te sterke claims maken. Dat neemt echter niet weg dat dit een onderwerp is dat positieve aandacht verdiend en aanmoediging om meer mee te gaan doen in de toekomst.
Werk samen!
Gelukkig pakken steeds meer wetenschappers het onderwerp op. Onderschat daarbij ook niet de belangrijke rol van de coaches en ervaringsdeskundigen die mooie resultaten boeken. Er zijn namelijk in de praktijk zeker wel mensen die vervelende klachten afkomen werkend vanuit het ‘lekkende darm paradigma’. Dat het onschuldige experiment van nu de wetenschap van de toekomst is, is immers zo vaak gebleken op het gebied van voeding en leefstijlcoaching. Dus graag zou ik het panel van Radar en Jinek vragen te stoppen met deze arrogante lacherige poging tot framing. Ja, er bestaan charlatans die misbruik maken van het onderwerp, maar daarmee is het nog geen onzin. Verhoogde darmdoorlaatbaarheid en ‘het lekkende darm syndroom’ is wat mij betreft een zeer belangrijk onderwerp om op verder te bouwen om mensen nog beter te kunnen helpen met hun ‘vage klachten’. Als je zelf geen oplossing hebt als medisch specialist, gun de mensen dan wel een kans met een eerlijke en zo goed mogelijk onderbouwde alternatieve oplossing.
