Een vorm van haaruitval is telogeen effluvium

Als gezondheidscoach met als specialisatie hormonen en leefstijl heb ik vaak te maken gehad met het thema haaruitval.

Waar mijn rol als gezondheidscoach groter kan zijn is bij klachten van tijdelijk diffuus haarverlies, dat met een moeilijk woord ‘telogeen effluvium’ wordt genoemd.

Telogeen effluvium ontstaat door een verstoring van de haarcyclus, waarbij veel haren in de telogene fase ofwel ‘uitval-fase’ terecht komen. In sommige gevallen is dit acuut door een kortdurende trigger en dan herstelt het zich snel, maar het kan ook wat meer chronisch van aard zijn.

• Acuut telogeen effluvium ontstaat vaak door hevige kortdurende stress. In dat geval kan de normale groei weer herstellen na een aantal maanden.
• Wanneer de oorzaak langer aanhoudt zoals bij wat meer chronische telogeen effluvium kan dit zijn ontstaan door een tekort aan voedingsstoffen, bepaald medicijngebruik of hormonale veranderingen.

Een veel voorkomende hormonale oorzaak is een vertraagde schildklierwerking:

• Als dit om een medisch probleem gaat kan de haaruitval hevig zijn, maar dit gaat zich herstellen wanneer schildkliermedicatie is ingesteld.
• Ook kan de schildklierwerking suboptimaal zijn en is het probleem niet medisch. Dit is wanneer bijvoorbeeld de omzetting van het inactieve T4 en T3 niet helemaal goed gaat. Dit gaat wat meer om sluimerend haarverlies, waarbij de arts zegt dat de schildklier ‘goed’ is en mensen bij coaches zoals ik terecht komen.

Ook kunnen veranderingen in geslachtshormonen telogeen effluvium veroorzaken:

• Dit komt het meest voor in de overgangsjaren (vaak ook wanneer dit gepaard gaat met een stressvolle periode) en na een bevalling.
• Maar ook het starten met bio-identieke hormonale vervangingstherapie kan de haren tijdelijk in een uitvalfase brengen.

In mijn praktijk zie ik drie oorzaken van telogeen effluvium dus het vaakst:

1. Hormonale veranderingen in de overgangsperiode
2. Hevige stressperiode
3. Medische schildklierproblemen (en verminderde omzetting naar het actieve schildklierhormoon T3).

In het laatste geval is de oorzaak vaak het volgen van te strenge diëten. Hierdoor gaat de omzetting van T4 naar T3 op de rem en is het risico op tekorten aan voedingsstoffen die het haar nodig heeft het grootst zoals ijzer, b-vitaminen en eiwitten.

Ik merk bij cliënten die dit ervaren dat ze soms in een bijna paniektoestand belanden, alsof het nooit meer goed komt. Gelukkig is dit zelden het geval.

Geduld is een moeilijke, maar ook schone zaak in dit geval…