Mijn ervaring met een haartransplantatie in Turkije

Hierbij een verslag van mijn haartransplantatie (inclusief wenkbrauwen) een jaar na de behandeling. Deze behandeling wilde ik eigenlijk al meer dan 10 jaar voor mijn luxeprobleem.

Waarom een haartransplantatie?

Mijn wenkbrauwen zijn altijd al dun en kort geweest (zit in familie) en mijn haargrens is in de afgelopen decennia iets teruggetrokken. Dit zorgt een beetje voor een ‘leeg voorhoofd’, en was de reden waarom ik altijd lange lokken aan de voorkant droeg.

Er zijn genoeg mensen die dit overdreven vinden, maar ik wilde dit luxeprobleempje van mij voor eens en voor altijd oplossen als perfectionist en het is zoals Schwarzenegger zou zeggen: “Ignore the naysayers! ”.

Alopecia androgenetica

Waarschijnlijk is dit dus gefikst voor de rest van mijn leven, want de ‘alopecia androgenetica’ lijkt tot stilstand zijn gekomen en de nieuwe haren zijn nauwelijks gevoelig voor mannelijk hormoon (of deze haarzakjes dit wel worden na vele jaren op de nieuwe plek is echter nog onbekend, maar lange tijd niet gelukkig). Deze haarzakjes komen namelijk uit het achterhoofd en zijn beter bestendig tegen dihydrotestosteron ofwel DHT.

Het mannelijke kalingsproces is ook te remmen door hormonaal in te grijpen met finasteride of dutasteride, wat de omzetting van de normale testosteron naar DHT remt (remt het enzym 5-alfareductase). Hormonaal dwingen door je mannelijkheid iets te verminderen daar ben ik zelf geen voorstander van, dus die optie viel bij mij meteen af. Ik ging dus voor een haartransplantatie.

Op naar Turkije

Ik verdiepte me voor de ingreep al jaren in de verschillende methoden en klinieken. Ook op dit gebied is maatwerk van belang. In mijn geval had ik geen heftige vorm van alopecia androgenetica en omdat ik al 46 jaar oud was, verwachte ik ook niet dat het kalingsproces zich ineens enorm zou versnellen. Dit betekent dus dat ik wellicht met slechts 1 flinke behandeling (veel haarzakjes) klaar zou kunnen zijn voor de rest van mijn leven.

Ik heb vervolgens gekozen voor een haartransplantatie in Istanbul, omdat ze er om bekend staan heel veel grafts in één behandeling over te kunnen zetten. Voor mij is dit een gigantisch voordeel, omdat ik verwacht dat ik niet meer snel verder zal kalen. Voor een jonger persoon die wellicht in de toekomst meer behandelingen nodig heeft zou ik daar echter mee uitkijken, omdat je donorgebied te snel leeggeplukt wordt wat eventuele toekomstige behandelingen moeilijker maakt.

Er bestaan ook behandelingen waarbij geclaimd wordt dat het donor gebied niet aangetast wordt door middel van de stamcelmethode (HASCI). In mijn geval waarbij ik me niet zo’n zorgen hoef te maken over mijn toekomstige donorgebied vond ik dit niet de beste optie, omdat het arbeidsintensiever is en er dus minder grafts in één behandeling konden worden getransplanteerd.

Daarnaast is het ook stukken duurder. Voor iemand die veel kalender is dan ik, kan dit echter wel een oplossing zijn, omdat je dan op de lange termijn je donorgebied wellicht beter behouden blijft voor meer transplantaties.

Maar ik moet wel zeggen dat het sluitende bewijs op lange termijn niet mega is dus pin me er niet op vast.

Welke kliniek?

Ik had al wel in de gaten dat ik goed op moest letten als ik een haartransplantatie in Istanbul laat doen. Er zijn zeer grote klinieken waarbij ik me zorgen maakte over de persoonlijke aandacht, dus ik ging op zoek naar een kleine kliniek. De keuze is uiteindelijk gevallen op Hairestetik, waarbij de eigenaar Engin Sönmez samen met mij mijn gewenste haargrens zou tekenen.

Vaak vind ik de haargrens veels te recht gemaakt als ik resultaten zie van Nederlanders die in Turkije zijn behandeld, dus ik wilde een lijn die lijkt op mijn oorspronkelijke haargrens (check goed oude foto’s van jezelf en je haarlijn). Hij zou ook zelf de wenkbrauwtransplantatie doen, omdat hij daar veel ervaring mee heeft en dit een stuk moeilijker is dan de standaard haargrensrestauraties.

Wat zijn de kosten?

Nadat we tot een mooie prijs zijn gekomen hebben we de operatiedatum inclusief vlucht en drie nachten hotel ingepland. Voor de duidelijkheid: Dit was geen barter- of sponsordeal, maar ik heb gewoon netjes betaald. De prijzen zijn in Turkije gewoon veel lager dan in Nederland in veel gevallen, zeker wanneer je zoals ik niet alleen de haargrens laat doen, maar ook wenkbrauwen.

Hoe werkt een haartransplantatie?

Eenmaal in Istanbul was alles prima geregeld. Het hotel was prima, ik werd op tijd vroeg in de ochtend opgehaald en naar de kliniek gebracht. Daar werd ik hartelijk ontvangen en we zijn meteen aan de slag gegaan met de intake, het tekenen van de haarlijn en de contouren van de wenkbrauwen.

Toen ik hier tevreden over was kon ik verder met stap twee wat het scheren van het donorgebied was. Ik had lang haar en dacht dat er een soort luikje gemaakt kon worden en dat ik mijn haar hier achteraf weer overheen kon laten vallen. Dit viel helaas tegen. Als ik dat zou doen, zouden er maar maximaal 2500 haarzakjes geoogst kunnen worden, en dan zou het resultaat niet top zijn. Op dat moment heb ik toch maar besloten de achterkant helemaal weg te laten scheren, om daarna met een soort hipsterkapsel door de eerste maanden te kunnen komen, want helemaal kaal zou me op dat moment nog niet staan met dunne wenkbrauwtjes en hoge haargrens (m.a.w. een blotebillen gezicht). Ook aan de voorkant werd mijn haargrens nog een klein stukje ingeschoren (aiiiii!) om het overgangsgebied ook goed dicht te kunnen inplanten met nieuwe haarzakjes. Op dat moment was ik me er pas echt bewust van dat ik er minstens drie maanden er een beetje vreemd uit zou komen te zien, maar korte pijn betekent hopelijk lang geluk.

Na het scheren kon het echte werk beginnen. De hoofdhuid van het donorgebied werd verdoofd om vervolgens haarzakjes te kunnen oogsten. Dit waren heel veel spuiten. De pijn viel me mee, zeker omdat ze de huid al een beetje hadden voor verdoofd met een speciale techniek.

Vervolgens gingen twee assistentes aan de slag met oogsten. Uiteindelijk zijn dit 4200 haarzakjes geworden (20% met 3 haren, 40% met 2 haren, en 40% met 1 haar). De haarzakjes waar slechts één haar uit groeit waren nodig voor een natuurlijke haargrensovergang en de wenkbrauwen. Ze waren tevreden over mijn donorgebied. Als één haarzakje wordt geoogst moeten er minstens drie omliggende haarzakjes blijven zitten om voldoende dichtheid te behouden. Dit aantal was gelukt zonder dat de zijkant van mijn hoofd was geschoren. Er zijn dus ook nog veel haarzakjes over om wellicht ooit nog een tweede behandeling te doen. Het oogsten duurde een paar uur en hierna volgde een pauze met lunch.

Ook een wenkbrauwtransplantatie

Na de lunch gingen we snel door met het inplanten van de haargrens en de wenkbrauwen. Met de wenkbrauwen werd gestart en de verdovingsspuiten werden erin geknald. Het was mij door ‘lotgenoten’ verteld dat dit ontzettend veel pijn zou doen, maar ook dit was goed te doen.

Engin Sönmez plantte zelf de wenkbrauwen in, waarbij het zeer van belang is in welke groeirichting de haarzakjes werden gepositioneerd. Moeilijk werkje lijkt me dit maar in minder dan twee uur was het gefikst. Voor de wenkbrauwen zijn uiteindelijk 800 haarzakjes gebruikt (400 per wenkbrauw).

Dit werd gevolgd door het verdoven van de haargrens en het overzetten van de rest van de haarzakjes door twee assistenten, 3400 stuks maar liefst. Dit duurde ontzettend lang en goed stil blijven liggen is geen pretje, maar ik visualiseerde mijn lange termijn geluk en dit sleepte me erdoor. Uiteindelijk was het al avond toen het laatste haarzakje erin ging, een monster dag dus, respect voor het team! De operatie was zeer geslaagd.

Het herstel en de nazorg

De volgende ochtend na een heftige nacht met veel wondvocht kwam ik terug op de kliniek ter controle. Hier werd mijn hoofd voorzichtig gewassen en het protocol doorgenomen voor de eerste periode. Terwijl de hoofdhuid de eerste week begon te herstellen viel (zoals bij de meeste mannen) het grootste deel van de nieuwe haren uit, waardoor ik er kaler en slechter dan ooit uit zag. De eerste 4 maanden wordt niet voor niets de ‘ugly duckling fase’ genoemd. De nieuwe groeironde zal in de vierde maand op gang komen, dus hier moet je even doorheen. Gelukkig mocht ik na twee weken weer petjes en hoeden dragen.

Na vier maanden kwam de groei op gang en iedere maand zag ik verbetering. De groei heb ik van binnenuit ondersteund met bottenbouillon (200ml per dag) als goede bron van collageen en groeihormoonbooster (meer info: https://babsbonebroth.com/). Na een maand of acht begonnen mijn wenkbrauwen en haargrens er eindelijk goed uit te zien.

Het resultaat: voor en na

Al met al ben ik zeer tevreden en blij met het resultaat. Vooral de wenkbrauwen maken een wereld van verschil in mijn uiterlijk en hoe ik overkom. Mijn gezicht is beter in balans en zelf wanneer ik gladgeschoren ben in plaats van een drie daags baardje heb ik geen blotebillen gezicht meer. Ook staan korte kapsels me nu goed. I love it when a plan comes together!

Ik ben Engin Sonmez en Hairestetik Instanbul zeer dankbaar voor alle effort en het mooie resultaat (zie foto bovenaan). Ik was een ‘pietje-precies’ en een veeleisende klant!